این روزها اتاق کوچک کاهگلی مادر سرد است و خاموش؛

دیگر نه سماوری روشن است و نه صدای قرآن مادر شنیده می‌شود.

دیگر مادربزرگ نیست که روبروی مدرسه بنشیند و

دانش‌آموزانی که با اشتیاق برای کسب علم و دانش

می‌کوشند را نظاره کند و لبخند بر لب آورد.

اکنون ماه‌هاست که مادربزرگ 80 ساله روستای نسر

در 15 کیلومتری شرق رباط سنگ از توابع جلگه رخ در

استان خراسان رضوی، در آغوش خاک آرمیده است

اما یادش هیچگاه فراموش نمی‌شود.

این مادر 80 ساله، فاطمه حسین پور است؛ مادری

که در سانحه تصادف "علی‌اکبر جاهد" پسر بزرگش را از دست داد.

او پس از این جریان به رغم آنکه در یک روستا به تنهایی

زندگی می‌کرد، دیه فرزندش را به مدرسه‌سازی اختصاص

داد و برای دانش‌آموزان روستا، یک دبستان ساخت.

خانم حسین‌پور سهم عروسش از دیه را داد و مابقی

را وقف مدرسه‌سازی کرد؛ همیشه می‌گفت: «این مدرسه

مثل عروسم زیباست و دانش‌آموزان مدرسه نیز نوه‌هایم هستند».

محمدرضا حافظی، رئیس جامعه خیرین مدرسه‌ساز کشور

در خصوص این بانوی مدرسه‌ساز به خبرنگار فارس می‌گوید:

خانم حسین‌پور مادر مهربان و بخشنده‌ای بود که بعد از

فوت فرزندش، با اشتیاق و علاقه وافر به ساخت مدرسه پرداخت.

وی ادامه می‌دهد: وقتی به عملکرد و زندگی خیرین

مدرسه‌ساز می‌نگرم، مشاهده می‌کنم که زندگی هر کدام

از آنها عبرت انگیز است.

  این بانوی مدرسه‌ساز در آخرین روزهای سال 90 برای

همیشه چشمان مهربانش را بست و در کنار فرزندش آرام گرفت.

در مسیر اصفهان نجف آباد ماشین عروس عجیبی دیدم که

با خواهش از آقا داماد خواستم عکس بگیرم و ایشان هم قبول کرد.

به گفته آقا داماد این تعداد کارت شارژ را که با آن ماشین عروس را

مزین کرده بود حدود چهارهزار و پانصد عدد است که طی دوسال

جمع آوری کرده و به امید چنین روزی که با این ماشین عروس

همسر آینده اش را به زادگاهش ببرد همت گماشته و بالاخره به آرزویش رسید.