به گزارش زلال نیوز به نقل از جام جم آنلاین، اغلب زمانی که اولین بار ریزش موهایتان آغاز می‌شود، دقیقا یادتان نیست،‌ با این حال زمانی متوجه از بین رفتن بسیاری از موهایتان می‌شوید که قسمت عمده‌ای از موهایتان را از دست داده‌اید و احساس می‌کنید که کف سرتان دیده می‌شود.

دکتر حسن صیرفی، متخصص بیماری‌های پوست و مو و عضو هیات علمی دانشگاه تهران در این باره می‌گوید: افزایش فعالیت غده پاراتیروئید به ریزش موها منجر شده و بیماری کبدی و کلیوی مزمن هم کاهش تراکم موها را در پی دارد. ریزش مو در بیماری‌های بدخیم، بیشتر ناشی از کمبود پروتئین است و در مواردی می‌تواند اولین علامت بیماری لنفوم باشد. ریزش مو گاهی در بیماران بستری که از راه وریدی تغذیه می‌کنند، مشاهده می‌شود که این امر به علت کمبود ریزمغذی‌ها،‌ چربی‌های اساسی و کمبود روی است.

داروهایی که موها را دوست ندارند

دکتر صیرفی می‌گوید: مصرف بعضی از ویتامین‌ها با مقادیر بالا مانند ویتامین A، می‌تواند باعث ریزش موها شود. یکی از علل شایع ریزش مو، مصرف بعضی از داروها برای درمان بیماری‌های مختلف مثل داروهای جلوگیری‌کننده از لخته‌شدن خون و ضدتشنج است. معمولا دو تا سه ماه پس از مصرف داروها ریزش مو ایجاد شده و سه ماه بعد از قطع دارو به حالت اولیه بازمی‌گردد.

به موهایمان خوب غذا دهیم

این عضو هیات علمی دانشگاه در پاسخ به این پرسش که آیا رژیم غذایی نادرست می‌تواند در ریزش مو موثر باشد، می‌گوید: رژیم غذایی که در آن، مواد مغذی به اندازه کافی وجود نداشته باشد روی مو تاثیرگذار است. رژیم‌های غذایی سخت و طولانی و کمبودهای تغذیه‌ای به اختلالات ساقه مو و ریزش موها منجر می‌شود. کمبود پروتئین ناشی از تغذیه نادرست یا اختلالات متابولیکی نیز به ریزش می‌انجامد، اما این مورد زمانی که ناشی از زایمان، سقط یا قطع قرص‌های جلوگیری باشد، امری فیزیولوژیکی است و خود به خود بهبود می‌یابد.

بررسی موهای خانواده

به گفته دکتر صیرفی، حدود 50 درصد از خانم‌ها در 50‌ سالگی از ریزش مو شکایت می‌کنند. عوامل ایجاد‌کننده ریزش موها شامل ژنتیک ، عوامل هورمونی، بیماری‌های متابولیک و اختلالات تغذیه‌ای و عوامل محیطی است.

این متخصص پوست و مو با اشاره به این‌که کم‌خونی و فقرآهن و تجویز آن به‌تنهایی عامل ریزش مو نیست، می‌افزاید: در سنین مستعد بارداری که کم‌خونی و فقرآهن به‌صورت خفیف یا متوسط بین زنان شایع است، تجویز آهن می‌تواند موثر واقع شود.

وی توصیه می‌کند: بهترین آزمایش در این مورد تعیین میزان فریتین سرم (بیش‌باری آهن) است. از آنجا که اندازه‌گیری هموگلوبین، هماتوکریت و شمارش گلبول‌های قرمز خون، روش مطمئن برای نشان دادن فقر‌آهن نیست، در کسانی که دچار بیماری‌های التهابی مزمن، عفونت‌ها، بیمارهای مزمن کلیوی یا بدخیمی‌های داخلی هستند اندازه‌گیری فریتین سرم هم قابل اعتماد نبوده و تست‌های دقیق‌تر برای تعیین میزان آهن لازم است.

مصرف محتاطانه قرص آهن

به گفته دکتر صیرفی، تجویز آهن به دنبال کمبود آن لازم است، اما در افرادی که میزان آهن آنها طبیعی است، تجویز آهن ممکن است ریسک بیماری‌های قلبی و عروقی را افزایش دهد.

وی تاکید می‌کند: کمبود ارثی روی و کمبود اکتسابی آن ناشی از بیماری‌های التهابی روده یا فقر تغذیه‌ای می‌تواند باعث ریزش موها شود. در آزمایش‌های خونی که برای بررسی علل ریزش مو انجام می‌گیرد، ممکن است کمبود روی یا آهن ملاحظه شود و با تجویز پزشک با مصرف مکمل‌‌های تغذیه‌ای حاوی روی و آهن، ریزش مو درمان نشود که در این صورت این مسأله به علت ریزش موی ارثی ـ هورمونی یا آندروژنتیک است که شایع‌ترین نوع ریزش مو در آقایان و خانم‌ها محسوب می‌شود.

دکتر صیرفی ادامه می‌دهد: در چنین مواردی استفاده از ترکیبات موضعی یا خوراکی بهترین راه درمان ریزش مو تلقی می‌شود، همچنین هر چه درمان ریزش مو سریع‌تر انجام گیرد، نتایج مطلوب‌تر است. نباید فراموش کرد که جذب آهن از طریق مواد تغذیه‌ای یعنی منابع گوشتی بسیار بهتر و سریع‌تر از منابع گیاهی یا مکمل‌ها صورت می‌گیرد.