ماجرای ذکر عجیب بهلول

علامه حاج شیخ محمد تقی بهلول گنابادی در سال 1279 شمسی در روستای بیلند شهرستان گناباد پا به عرصه حیات گذاشت. در کودکی به مکتب رفت و به فراگیری قرآن کریم مشغول شد و هشت ساله بود که حافظ کل قرآن شد.

وی خواندن و نوشتن را در همان مکتب پدر آموخت و سپس به تحصیل در رشته علوم قدیمه پرداخت و دوره سطح را به پایان برد و اکثر تحصیلاتش از قبیل شرح لمعه- مطول- معالم- سیوطی، حاشیه و... را نزد پدر فراگرفت و از 7 تا 14سالگی به کار وعظ و روضه خوانی مشغول بود.

شیخ بهلول در سن 27سالگی به مشهد رفت و چون در آن زمان مسئله بی حجابی مطرح بود، رهبری مردم را برای حرکت و قیام علیه دولت رضاخان برعهده گرفت.

 اولین مبارزه وی با رضاخان در برچیدن جشن و سروری بود که در اول محرم در باغ ملی سبزوار به منظور آمدن همسر شاه مخلوع همراه با امان الله خان پادشاه افغانستان به سبزوار برگزارشده بود و بعد از این واقعه چون تحت تعقیب قرار گرفت، پیاده عازم قم شد.

از دیگر مبارزات او به قیام مسجد گوهرشاد می توان اشاره کرد که بعد از آن به افغانستان تبعید شد و مدت 30 سال را در افغانستان گذراند و در این مدت کودکان بی سرپرست زیادی را سرپرستی کرد.

از ویژگی ها و خصوصیات اخلاقی این شیخ بزرگ که زبانزد نزدیکان وی بود، ذوق و ادب او بود؛ به طوریکه او بیش از 200 هزار بیت شعر سروده است و 50 هزار بیت شعر از دیگر شاعران را از حفظ داشت.

 وی مجتهدو مسلط به ادبیات عرب و سراینده اشعار، متون نغز و خواندنی به زبان عربی و مسلط به تاریخ انبیای اسلام و شاهدی زنده بر تاریخ یکصدساله اخیر ایران و جهان بود.

همچنین وی به فقه اهل سنت مسلط بوده و سابقه تدریس در دانشگاه الازهر  مصر را داشته و همچنین دارای فعالیت علمی و فرهنگی در رادیو الشرق الاوسط مصر و رادیو بغداد در پایان دوران تبعید می باشد .

ملاقات آقای دوانی با شیخ بهلول

مرحوم استاد علی دوانی وقتی در سال 1347 شمسی بهلول را ملاقات می کند ماجرا را از وی جویا می شود و بهلول می گوید: پس از آن که از مهلکه ی گوهرشاد گریختم عازم کشور هم مرزمان افغانستان گردیدم تا در آن جا خودم را معرفی و پناهندگی سیاسی بگیرم، ولی آنها ناجوانمردانه مرا دستگیر کردند و راهی زندان نمودند.

 جمعاً 31 سال در زندانهای مخوف و فاقد امکانات اولیه به سر بردم و اخیراً که آزاد شدم به مصر و از آنجا به عراق آمدم.

دوانی در ادامه ی نویسد: ایشان در بیت سید عبدالله شیرازی اسکان داشت و هنگامی که به دیدار ایشان رفته بودیم، بهلول که خوابیده بود، با ورود ما بیدار شد و شیخ واقعاً بهلول وار، لاغر اندام ولی شاد و با نشاط بود و پس از حدود چهل سال دوری از ایران، هنوز لهجه ی محلی خود (گنابادی) را حفظ کرده بود.

مرحوم شیخ بهلول علاوه بر چهره ی انقلابی خود دارای کراماتی در نوع خود منحصر به فرد نیز بود.

ماجرایی عجیب از ذکر بهلول که مانع دیده شدن او می شد!

حجت الاسلام و المسلمین حاج سید غلامرضا موسوی بروجردی خاطره ای جالب از ماجرایی که هنگام سفری کوتاه خود با بهلول برایش پیش آمده بود را این گونه نقل می کند:

خاطره دیگری که از ایشان دارم، در سفر سوریه بود.

شب جمعه ای بود، افتخار حضور در حرم مطهر حضرت زینب را در زینبیه درک کردم. آخر شب برادران سپاهی ما که در سوریه و لبنان مستقر بودند، دسته جمعی وارد حرم شده و به عزاداری و سینه زنی پرداختند.

یکی از آنها که مسئولیتی را هم به عهده داشت، حقیر را به خوبی می شناخت و سابقه دوستی دیرینه ای داشتیم، مرا دید، به طرفم آمد و در آغوشم کشید، و اظهار محبت زیادی کرد، اصرار داشت که مرا به لبنان ببرد.

مقرر شد، فردای آن روز به هتلی که محل اقامت حقیر بود مراجعه و با رعایت امکانات امنیتی در حالی که یکی دو اتومبیل دیگر هم پاسداران محافظ را حمل می کردند، به سمت مرز لبنان حرکت کنیم. در طول مسیر به باغ زبدانی که موقعیتی نظیر باغ منظریه شمیران طهران را دارد محل استقرار سپاه پاسداران ماست رفتیم.

 معلوم شد جناب آقای حاج شیخ محمدتقی گنابادی، معروف به بهلول هم در آنجاست، مقرر شد ایشان را هم همراه بیاورند.

تا این که به مرز نظامی سوریه و لبنان رسیدیم، برای من قبلاً مجوز عبور گرفته بودند، ولی برای آقای بهلول چنین مجوزی را نگرفته بودند، حال چرا؟ نمی دانم! رفقا در این باره صحبت می کردند، که به مأمورین مرزی چه بگویند؟

مرحوم شیخ بهلول با کمال اطمینان خاطر، فرمود: مطمئن باشید آنها مرا نمی بینند! از این لحاظ خیالتان راحت باشد!

راستی همینطور هم شد، وقتی که مأمورین مرزی لبنان به داخل ماشین سرکشیدند، گویی اصلا او را ندیدند، و کوچکترین مشکل و مسئله ای پیش نیامد؟! حال ذکری بر لب داشت یا این هم رشته ای از علم بود؟ آن را هم نمی دانم!

فلسفه چای نخوردن شیخ بهلول گنابادی

شیخ بهلول درباره چای نخوردنش اشاره به داستانی دارد که ناپلئون فرانسوی به مردم کشورش گفت : اگر می خواهید بر مردم مشرق زمین تسلط پیداکنید ،باید چای را در آنجا رواج دهیم تا آن مردم به چای معتاد شوند و حتی مردم از وی چگونگی این امر را جویا شدند.

وی گفت : باید ابتدا پول جمع کنیم و با این پول برای ممالک اسلامی که مدرسه و بیمارستان ندارند،مدرسه و بیمارستان بسازیم و در آنجا چای را مرتب به خورد آنها بدهیم و بدین ترتیب هر کس 40/1 خرج خود را در صندوق نگهداشت تا پول هنگفتی جمع و با آن مدرسه و بیمارستان ساخته شد و چون در این مکان به مردم قبل از هر چیز دیگر چای خورانده شود آنها معتاد به چای می شوند و اگر به جایی رسیدند که بچه ای صبح از خواب پا شود و به جای نان اول بگوید چای،شما به هدفتان رسیده اید.

وقتی من این داستان را شنیدم 6 ساله بودم، همنجا استکان چای خوردنم را به زمین زدم و شکستم و از آن تاریخ تا الان چای نخوردم .

نخستین مالک شناسنامه ایران

شاید برای شما هم جالب باشد که بدانید ایرانیان از چه زمانی دارای شناسنامه شده‌اند. اگر مایل به دانستن این موضوع هستید این مطلب را مطالعه کنید.

در ایران، نخستین مجموعه رسمی ثبت ‌احوال در سوم دی ماه 1297 به عنوان بخشی از بلدیه تأسیس شد و نخستین سند ولایت یا همان شناسنامه هم در همین تاریخ و برای فردی به نام «فاطمه ایرانی» در تهران به ثبت رسید.

نخستین سند هویتی ایرانیان خارج از کشور در اسفند ماه 1308 در شهر بمبئی به نام «عبدالحسین سپنتا» صادر شد. سپنتا همان کسی است که بعدها نخستین فیلم ناطق ایرانی با عنوان «دختر لر» را ساخت.

اگر چه در ایران انتخاب نام خانوادگی از سال‌های انقلاب مشروطه در میان قشر روشنفکر جامعه رواج یافته بود، اما با پایان یافتن جنگ جهانی اول و در سال 1304، واحد زیرمجموعه بلدیه به «اداره» ارتقا یافت و عنوان «احصائیه» برای آن انتخاب شد. پس از آن و در زمان سلطنت رضاشاه، در سال 1313 با تصویب قانون مدنی، استفاده از القاب گذشته منسوخ و انتخاب نام خانوادگی برای کلیه اتباع ایران اجباری شد.

در این دوران، افرادی به عنوان مأمور ثبت، به مناطق مختلف فرستاده می‌شدند تا نام خانوادگی برای هر طایفه مرجع قانونی داشته باشد.

گزینش نام خانوادگی نیز، معمولاً از چند روش پیروی می‌کرد که یکی از آن‌ها پیشه نیاکان در یک قوم است. محل اسکان قوم و نام یا شهرت بزرگ خاندان (پدر، پدربزرگ، جد)، از دیگر شیوه‌های متداول انتخاب نام خانوادگی بوده است. گاهی هم یک نام خانوادگی بر اساس شغل یا حرفه (همچون صراف، جواهریان، پزشکزاد) یا یک ویژگی بدنی یا فیزیکی (خوش‌چهره، قهرمان) باز می‌گشت.

در نهایت و با تصویب قانون مدنی کشور در سال 1313 ثبت نام خانوادگی نیز، اجباری شد. بر اساس قانون، سرپرست خانواده باید برای خانواده خود نام خانوادگی انتخاب می‌کرد و نام خانوادگی تخصیص یافته از سوی وی به سایر افراد خانواده‌اش هم اطلاق می‌شد؛ و از آن زمان تاکنون بیش از چهار نسل از ایرانیان به این نام‌های خانوادگی خوانده می‌شوند.

«محمدی» فراوان‌ترین نام خانوادگی

برابر اطلاعات پایگاه جمعیت کشور بیشترین فراوانی نام‌های خانوادگی به ترتیب:

«محمدی» با 750 هزار عنوان «حسینی» با 50 هزار عنوان، «احمدی» با 470 هزار عنوان، «کریمی» با 352 هزار عنوان، «موسوی» با 505 هزار عنوان، «جعفری» با 300 هزار عنوان و «قاسمی» با 270 هزار عنوان است.

«محمد» و «فاطمه» فراوان‌ترین نام‌ها

به گفته مدیر کل اسناد هویتی سازمان ثبت احوال کشور، بیشترین فراوانی نام از ابتدا تاکنون برای مردان به ترتیب محمد، علی، حسین، مهدی، حسن، رضا، محمدرضا، علیرضا، احمد و عباس و برای زنان فاطمه، زهرا، مریم، معصومه،‌ زینب، سکینه، رقیه، خدیجه، لیلا و مرضیه بوده است.

9 دارویی که نباید خودسرانه

به فرزندتان بدهید !

بعضی‌ها تصور می‌کنند که داروخانه‌ها سوپرمارکت هستند و پزشک معالج هم یک واسطه نه‌چندان موردنیاز است که تنها هزینه ویزیت را می‌گیرد، اما این باور صحیح نیست.

در بازار دارویی کشور ما، داروهای بسیاری بدون نسخه به فروش می‌رسند، اما نباید فراموش کنید دارو ماده‌ای شیمیایی است که در بدن واکنش‌های شیمیایی مهمی به وجود می‌آورد.

اطلاعات شما از داروها تنها در حد اینکه آشناهایتان قبلا چطور آن را مصرف کرده‌اند، خلاصه شده و از تاثیرات آن ماده شیمیایی بر اعضای مختلف بدن بی‌خبرید.

والدین معمولا به شیرخواران و نوپایان که قشر آسیب‌پذیری محسوب می‌شوند و نمی‌توانند به درستی علایم بیماری خود را توصیف کنند، سرخود داروهایی می‌دهند که اصلا کار صحیحی نیست، چرا که عوارض داروهای شیمیایی و حتی داروهای گیاهی در کودکان شدیدتر و شایع‌تر است.

در ادامه چند مورد از مهم‌ترین این داروها را برایتان فهرست کرده‌ایم.

در بیشتر بچه‌ها، حالت استفراغ گذراست و نیازی به دارو خوردن نیست، اما اگر فرزندتان زیاد استفراغ می‌کند، او را به پزشک متخصص اطفال نشان دهید

1- آسپیرینهیچ‌وقت سرخود به فرزندتان آسپیرین بچه یا هر داروی دیگری که حاوی آسپیرین است را ندهید، مگر آنکه پزشک معالج او، تجویز کرده باشد. آسپیرین، کودک را در معرض سندرم رِی (reye) -یک بیماری نادر اما مهلک- قرار می‌دهد. تصور نکنید داروهای مخصوص کودکان که در داروخانه‌ها بدون نیاز به نسخه پزشک تجویز می‌شوند آسپیرین ندارند. قبل از دادن هر دارویی به فرزندتان، باید حتما بروشور دارو را مطالعه کنید تا از ترکیب‌های تشکیل‌دهنده آن مطلع شوید. در مورد برخی داروها، آسپیرین با نام شیمیایی «سالیسیلات» یا «اسیدسالسیلیک» نشان داده می‌شود. اگر با خواندن بروشور دارو از وجود داشتن یا نداشتن آسپیرین در دارو مطمئن نمی‌‌شوید، می‌توانید از پزشک معالج یا داروساز حاضر در داروخانه سوال بپرسید. برای درمان تب و سایر ناراحتی‌های فرزندتان، بهتر است در مورد استفاده از داروی ایبوپروفن یا استامینوفن با متخصص اطفال مشورت کنید. یادتان باشد هیچ‌گاه به کودک زیر شش ماه ایبوپروفن ندهید.

2- داروهای ضدسرفه و سرماخوردگی بدون نیاز به نسخه

والدین نباید بدون داشتن نسخه، داروهای ضدسرفه یا سرماخوردگی را به شیرخوار یا نوپای خود بدهند، زیرا تحقیقات دانشمندان ثابت کرده این داروها هیچ تاثیری در بهبود علایم سرفه و سرماخوردگی نوزادان و شیرخواران ندارند و ممکن است خطرناک هم باشند، خصوصا اگر مقدار و مورد مصرف این داروها اشتباه باشد. علاوه بر عوارضی چون سرگیجه، خواب‌آلودگی، ناراحتی معده، کهیر و حساسیت پوستی، ممکن است کودک در اثر مصرف این داروها دچار تپش قلب شدید، تشنج یا مرگ شود.

3- داروهای ضد تهوع

به هیچ‌وجه به فرزند خود داروهای ضدتهوعی که در خانه دارید یا از داروخانه گرفته‌اید را ندهید، مگر آنکه پزشک متخصص کودکان آن را تجویز کرده باشد. در بیشتر بچه‌ها، حالت تهوع و استفراغ گذراست و نیازی به دارو خوردن نیست، اما اگر فرزندتان زیاد استفراغ می‌کند و بدنش کم‌آب شده، او را به متخصص اطفال نشان دهید.

4- داروهای بزرگسالان

بعضی از والدین تصور می‌کنند داروهای بزرگسالان و کودکان از لحاظ ترکیب شیمیایی کاملا مشابه‌اند و فقط میزان مصرف آنها به سن افراد بستگی دارد. چنین افرادی به تجویز خودشان، داروی بزرگسالان را به مقدار کمتر به فرزندشان می‌دهند و انتظار دارند با این کار فرزندشان بهبود یابد. این تصور را دور بریزید. باید بدانید که دوز مصرف هر دارو به سن و وزن فرد بستگی دارد. از طرفی میزان ماده موثره هر دارو در نوع بزرگسالان، کاملا از نوع کودکان متفاوت است. حتی غلظت قطره‌های نوپایان هم با نوزادان متفاوت است و مصرف دلخواه دوز هر دارو، عوارضی جدی‌ای دربردارد.

به محض گذشتن تاریخ مصرف هر نوع دارویی، آن را دور بیندازید. اگر هم تاریخ انقضای دارو هنوز نرسیده اما رنگ، شکل (مثلا پودر شده) یا بوی دارو تغییر کرده است، نباید دیگر آن را مصرف کنید

5- دارویی که برای بیمار یا بیماری دیگری تجویز شده استداروهایی که برای هر بیمار دیگری- حتی کودکی همسن فرزندتان یا خواهر و برادر او- و همچنین داروهایی که متخصص برای درمان بیماری دیگری در کودکتان تجویز کرده را نباید برای وضعیت فعلی فرزندتان مصرف کنید، زیرا عوارض نامطلوبی را به بار می‌آورند.

6- داروهای تاریخ‌گذشته

به محض گذشتن تاریخ مصرف هر نوع دارویی، آن را به مراکز جمع‌آوری دارو تحویل دهید. اگر هم تاریخ انقضای دارو هنوز نرسیده اما رنگ، شکل (مثلا پودر شده) یا بوی دارو تغییر کرده است، نباید دیگر آن را مصرف کنید. داروها را به سیستم فاضلاب وارد نکنید، زیرا باعث آلودگی منابع آب آشامیدنی می‌شوند.

7- استامینوفن یا ایبوپروفن اضافی

در ترکیب برخی از داروها، مقداری استامینوفن هم گنجانده شده تا تب و درد کودک زودتر برطرف شود. بنابراین به هیچ‌وجه سرخود علاوه بر دارویی که پزشک تجویز کرده است، به فرزندتان استامینوفن یا ایبوپروفن ندهید.

8- داروهای جویدنی

داروهای جویدنی یا هر دارویی که به شکل قرص عرضه می‌شود، خطر خفگی را برای فرزند شما به همراه دارد. بنابراین قبل از دادن هر نوع قرصی به شیرخوار یا نوپای خود از پزشک متخصص اطفال یا داروساز بپرسید که آیا خرد کردن قرص و آمیختن آن با غذای جامد یا نوشیدنی اشکال دارد یا نه؟ اگر مخلوط کردن قرص با غذا عیبی نداشت، کاری کنید فرزندتان تمام آن مقدار غذایی که دارو با آن مخلوط شده را بخورد تا دوز کافی هر نوبت را دریافت کند.

9- شربت اِپیکا (عرق الذَهَب)

شربت اپیکا، تهوع‌آور است و در گذشته برای از بین بردن مسمومیت استفاده می‌شد، اما امروزه متخصصان برای مقابله با مسمومیت، استفراغ عمدی را نمی‌پذیرند و در مورد این دارو هم می‌گویند که عوارض آن بیشتر از فوایدش است.

موها در زیبایی افراد نقش به سزایی دارند. نازک شدن تارهای مو در کنار ریزش مو، یکی از مشکلات شایع مو می‌باشد. نازک شدن مو علل مختلفی را شامل می‌شود. در بسیاری از اوقات این پدیده به علت جذب نشدن مواد مغذی لازم در بدن است که به اختصار هر کدام از علل در ذیل توضیح داده شده است.

فقر روی

کمبود روی در بدن، از علل عمده ریزش مو و نازک شدن موها است. فقدان روی باعث تضعیف ریشه مو و شکنندگی آنها می‌شود و رشد موها را کند می‌کند. منابع غذایی روی شامل تخمه کدو، قارچ، سویا، جوانه گندم، سبوس گندم، کنجد، کاکائو، تخمه آفتابگردان، برنج، ذرت، نان سبوسدار (مثل نان سنگک)، جو، پنیر، حبوبات (مثل نخود، لوبیا و آجیل) مخصوصاً بادام و بادام زمینی، کره بادام زمینی، آرد سبوسدار و برنج قهوه‌ای است.

فقر آهن

یکی از شایع‌ترین علل ریزش و نازک شدن موها در زنان، فقر آهن است. برای رفع این مشکل استفاده از غذاهایی که حاوی آهن هستند، بسیار مفید است. این مواد عبارت از جگر، گوشت قرمز، عدس، لوبیا، پسته و... می‌باشند. با تجویز پزشک حتما در صورت نیاز مکمل آهن مصرف بشود.

کمبود منگنز

کمبود منگنز نیز باعث نازک شدن مو می‌شود. نان، غلات و حبوبات دارای میزان زیادی منگنز هستند.

قابل ملاحظه است که علاوه بر تغذیه نامناسب، استرس‌های شدید روحی، شیمی‌درمانی و برخی داروها نیز در نازک شدن تارهای موی سر و ریزش آن نقش دارند.

مواد معدنی و ویتامین‌های اشاره شده بهتر است ابتدا از طریق مواد غذایی تأمین شوند و سپس با تجویز پزشک از مکمل استفاده بشود.

کمبود ویتامین‌های گروه B

یکی دیگر از موادی که کمبود آن در بدن به نازک شدن مو منجر می‌شود، ویتامین‌های گروه B هستند و در این میان ویتامین‌هایB6 ،B12، بیوتین، اینوزیتول و اسید فولیک مهم‌تر از بقیه هستند. مهم‌ترین منابع غذایی اسید فولیک عبارتند از جگر، تخم‌مرغ، نان تهیه شده از گندم کامل (آرد سبوسدار)؛ همچنین کلم، کاهو، اسفناج، سیب زمینی، لیمو، توت فرنگی، طالبی و ...

بیوتین نوعی ویتامین B است که در غذاهایی چون جگر و تخم مرغ وجود دارد. این ماده نه تنها در رشد موهای جدید موثر است، بلکه در حفظ سلامت پوست و ناخن‌ها هم نقش قابل توجهی دارد.

پروتئین ناکافی

دریافت ناکافی پروتئین باعث توقف رشد موها و سپس ریزش موی شدید می‌شود. برای پیشگیری از بروز این حالت باید به میزان کافی غذاهای حاوی پروتئین مصرف کرد. پروتئین موجود در سویا باعث تقویت موها می‌شود و رشد آن را تحریک می‌کند. از دیگر منابع حاوی پروتئین می‌توان به گوشت قرمز، گوشت سفید، ماهی، تخم مرغ، شیر، پنیر، سویا، حبوبات و انواع مغزهای خوراکی همچون پسته، فندق و ... اشاره کرد.